رسول خدا(صلی الله علیه وآله) سیزده سال در مکه و پس از هجرت هفده ماه در مدینه رو به «بیت المقدس» نماز می خواند. یهودیان پیامبر را سرزنش کردند و گفتند تو تابع قبله مائی و به سوی قبله ما نماز می خوانی، پیامبر از این قضیه بسیار ناراحت شد و منتظر امر خداوند بود، تا اینکه در روز نیمه رجب، در مسجد «بنی سالم» در حالی که نماز ظهر می خواند و دو رکعت از آن گذشته بود، جبرئیل(علیه السلام) نازل شد و بازوی مبارک حضرت را گرفت و به طرف کعبه گردانید و عرض کرد: (قَدْ نَرَی تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّماءِ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطَرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ...)(1) «نگاه های انتظار آمیز تو را به سوی آسمان (برای تعیین قبله نهائی) می بینیم! اکنون تو را بسوی قبله ای که از آن خشنود باشی، باز می گردانیم. پس روی خود را به سوی مسجدالحرام کن، هر جا باشید روی خود را به سوی آن برگردانید. و کسانی که کتاب آسمانی به آنها داده شده، به خوبی می دانند این فرمان حقی است که از ناحیه پروردگارشان صادر شده; و خداوند از اعمال آنها (در مخفی داشتن این آیات) غافل نیست»!. مردم که در جماعت حاضر بودند نیز قبله را تغییر داده و به جهت کعبه نماز خواندند. و به همین جهت این مسجد را «ذی القبلتین» نامیدند.(2) _____________ 1-بقره، آیه 144. 2-وقایع الایام، صفحه 308.
به نقل از : http://persian.makarem.ir/
برچسبها: |